.jpg)
Ben testi yapmak yerine, kendi kendime düşünüp, kendime bir kelime yakıştırmayı denedim. Onu da yapamadım, yakıştıramadım!
"Değişken"im belki de.. Veya "Kendini bilmez"!
Adama "Dünyada en çok kimi seversiniz?" diye sormuşlar. "Terzimi" demiş. "Allah, Allah, bu kadar eşiniz dostunuz varken terzi ne alaka?" demişler.
"Çünkü ona her gittiğimde ölçümü yeniden alır. Diğerlerinin hiçbiri öyle yapmaz," demiş.
Hoşuma gidiyor bu yaklaşım. Sanki doğrusu da buymuş gibi geliyor bana. Dün acımasız olan biri, bir şey olup bugün vicdanının sesini dinleyebilir, belki de. (İnşallah... )
Veya dün nazik olan biri bugün şartlar değiştiğinde çok da kaba davranabilir...
Körlerin fili tarif etmesi gibi, herkes denk geldiği kısmı değerlendiriyor...
Ve etiketliyor. Ne yazık ki...
Halbuki:
*Etiketler kıyafetler içindir. Müslüman, eşcinsel veya siyah değil. Hepsi %100 insan.
Ayrıca öfkeli, nazik, patavatsız, neşeli, uysal da değil. Hava bile sabah güneşli, öğlen kapalı, akşam gök gürültülü sağanak yağışlı olabiliyorsa insanlar niye günden güne, saatten saate, bazen öfkeli, bazen neşeli, bazen huysuz olmasınlar ki?
*Üzüldüğümde üzgün olmayı bırakıp, onun yerine şahane olurum.
50 First Dates (50 İlk Öpücük) filminde olduğu gibi, her sabah sıfırlansa mı acaba her şey? Her sabah yeniden mi karar verilse birini sevip sevmemeye, aşık olup olmamaya, kızıp kızmamaya, hoşlanıp hoşlanmamaya?
Hatta neşeli olup olmamaya, huysuz olup olmamaya, belki öfkeyi, kızgınlığı, saldırganlığı bir kenara bırakmaya? Her sabah yeniden mi karar verilse acaba nasıl bir insan olunacağına? Karar vermek de denmez belki buna, eski tarifi, yeni tarifi, bütün tarifleri bir kenara bırakıp ne hissediliyorsa öyle davranmaya?
Fena olmaz gibi geldi bana, siz ne dersiniz? Haa, aklımdayken, kendinizi tarif eden bir kelimeniz var mıydı sizin?
Mahalle baskısını falan boş verip,
hissettiğimizi yaşasak ne iyi olur...
