Valla ben normal değilim. Hiç olmadım, olacağımı da sanmıyorum. Birilerinin Çan Eğrisine sığmaya niye ihtiyacım olsun ki!? Elinde Çan Eğrisi şablonuyla dolaşanlar var biliyorum. Fahri Yargıçlardan bir ikisine denk gelmişliğim de var. Söyledikleri - genellikle arkamdan - Japonca gibi geliyor.
Merak ettiniz, değil mi, yukarıda Japonca ne yazdığını?😇
Hadi söyleyeyim. "Don't worry, be happy."
Bugün benim doğumgünüm.
Normal bir doğumla doğmuşum. Annem normal biri çünkü 😀. Şaka şaka ben de normal doğum yaptım. Ona normal olmak değil de doğal olanı seçmek, doğal haliyle olana teslim olmak diyelim biz. Zaten normali reddetmek gibi bir durum da yok. Akışta olmak güzel. Arada birilerinin normaline de denk gelebiliriz geçerken. Etiketlemiyoruz ki zaten normal veya anormal diye. O işi ustalarına bıraktık 😜. Japonlara!
Sabahtan beri özlediğim, sesini duymaktan mutlu olacağım, beni normal olmayan halimle seven kim varsa aradı. Hala da arıyorlar. En kıymetli hediye. "Normal" hediye sevmem pek. Hani şu paketli olanları...
Artık aramızda olmayan eski bir dostum "Selva insanın yanında olmanın farklı şekillerini bilir," demişti; harika bir kompliman benim için. Biliyorumdur umarım; kalıplaşmış/otomatikleşmiş dostlar alışverişte görsün yaklaşımına da uzağım çünkü, bir hayli.
"Kendin için istediğini başkalarına ver," sevdiğim bir tarz. (Hatta "Kendin için istediğini başkalarına dile," şekli de vardır bunun.) Ben de bugünümü istediğim her şeyi birilerine vererek geçirdim. Hediyeyse hediye. Alma verme dengesine de dikkat etmek lazım.
Hepinize yargılamadığınız, (umurunuzdaysa) yargılanmadığınız, olduğunuz halin keyfini çıkarttığınız, sevinçlerle dolu mutlu yaşlar diliyorum.
Siz de kendi doğumgününüzde bana dilersiniz. 😍
Normal olmamayı deneyin. Bakın sizin de hoşunuza gidecek.
Herkes kendi istediğini başkasına verse,
herkes birini mutlu ederken
herkes mutlu olsa ne iyi olur...
